osiedlić

osiedlić
глаг.
• вводить
• водворять
• обосноваться
• осесть
• поселять
• поселяться
• размещать
• располагать
• селить
• урегулировать
• устанавливать
• устраивать
* * *
osiedl|ić
\osiedlićony сов. поселить
* * *
osiedlony сов.
посели́ть

Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Смотреть что такое "osiedlić" в других словарях:

  • osiedlić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. osiedlać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • osiedlić — → osiedlać …   Słownik języka polskiego

  • osiedlać się – osiedlić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zaczynać gdzieś mieszkać; lokować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osiedlać się na wsi, w mieście, za granicą. Chciał osiedlić się bliżej stolicy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • osiedlać — ndk I, osiedlaćam, osiedlaćasz, osiedlaćają, osiedlaćaj, osiedlaćał, osiedlaćany osiedlić dk VIa, osiedlaćlę, osiedlaćlisz, osiedl, osiedlaćlił, osiedlaćlony «umożliwiać komuś zamieszkanie gdzieś, osadzać kogoś w jakiejś siedzibie, na jakichś… …   Słownik języka polskiego

  • osadzić — dk VIa, osadzićdzę, osadzićdzisz, osadź, osadzićdził, osadzićony osadzać ndk I, osadzićam, osadzićasz, osadzićają, osadzićaj, osadzićał, osadzićany 1. «osiedlić kogoś gdzieś; ulokować, umieścić» Kilkaset rodzin osadzono na nowych terenach. ∆… …   Słownik języka polskiego

  • przesiedlić — dk VIa, przesiedlićlę, przesiedlićlisz, przesiedlićsiedl, przesiedlićlił, przesiedlićlony przesiedlać ndk I, przesiedlićam, przesiedlićasz, przesiedlićają, przesiedlićaj, przesiedlićał, przesiedlićany «przenieść kogoś (coś) na inne miejsce… …   Słownik języka polskiego

  • Ракович Франциск-Тадеуш — (Rakowicz, 1839 1878) польский экономист и беллетрист. Повести его Szatan na pokucie (1868) и Korol (1868); экономичекие исследования О czekach czyli ułatwieniu interesu depozytowego przez assygnacyje (Позн., 1876) и Kupiec i przemysłowiec jakim… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • imigrować — ndk a. dk IV, imigrowaćruję, imigrowaćrujesz, imigrowaćruj, imigrowaćował «przybywać, przybyć do obcego kraju w celu osiedlenia się; osiedlać się, osiedlić się poza granicami własnej ojczyzny» Imigrować czasowo, na pobyt stały. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • kolonijka — ż III, CMs. kolonijkajce; lm D. kolonijkajek rzad. zdr. od kolonia (zwykle w zn. 3, 4 i 5) a) w zn. 3: Mała kolonijka malarzy we Florencji. b) w zn. 4: Osiedlić się na niewielkiej kolonijce. c) w zn. 5: Mieć, nabyć kolonijkę …   Słownik języka polskiego

  • ojcowizna — ż IV, CMs. ojcowiznaiźnie zwykle blm «ziemia, majątek dziedziczone po ojcu; majątek należący od wielu lat do jednej rodziny» Osiedlić się na ojcowiźnie. Roztrwonić ojcowiznę. Sprzedać ojcowiznę …   Słownik języka polskiego

  • osiąść — dk XI, osiądę, osiądziesz, osiądź, osiadł, osiadła, osiedli, osiadłszy osiadać ndk I, osiąśćam, osiąśćasz, osiąśćają, osiąśćaj, osiąśćał 1. «obrać sobie siedzibę, mieszkanie; osiedlić się, ulokować się» Na starość osiadł na wsi. 2. «opadając… …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»